Metoda uprawy roślin bez użycia ziemi w pionowo ułożonych warstwach lub strukturach, przy użyciu sztucznego oświetlenia i kontrolowanych środowisk. Systemy wertykalne zostały zaprojektowane w celu maksymalizacji plonów na ograniczonej przestrzeni i optymalizacji efektywności wykorzystania zasobów.

Systemy wertykalne zazwyczaj wykorzystują systemy hydro- lub aeroponiczne do uprawy roślin bez gleby. Systemy te dostarczają składniki odżywcze bezpośrednio do korzeni roślin poprzez wodę lub biodegradowalne medium. Sztuczne oświetlenie, umożliwia roślinom/ziołom i młodym liściom fotosyntezę i wzrost w pomieszczeniach zamkniętych.

Tak, farmy wertykalne mają również pewne ograniczenia i wyzwania, w tym:

1. Wysokie koszty początkowej konfiguracji (24% – wydatki operacyjne) i wymagania energetyczne (25% – wydatki operacyjne).
2. Potrzeba zaawansowanych systemów technologicznych i wiedzy specjalistycznej.
3. Ograniczona różnorodność upraw w porównaniu z rolnictwem tradycyjnym.
4. Wyzwania związane ze skalowaniem do produkcji komercyjnej.
5. Utrzymanie optymalnych warunków środowiskowych (temperatura, wilgotność, poziom CO2) dla wzrostu roślin.
6. Uzależnienie od sztucznego oświetlenia, które wymaga energii (25% wydatki operacyjne).

Systemy wertykalne dzięki wykorzystywanym biodegradowalnym medium mogą być bardziej zrównoważone w porównaniu z rolnictwem konwencjonalnym, znacznie zmniejszając zużycie świeżej wody, minimalizując zużycie środków chemicznych, zmniejszając wymagania dotyczące gruntów i obniżając ślad węglowy związany z transportem.

Ekonomiczna opłacalność rolnictwa wertykalnego zależy od takich czynników, jak rynek lokalny, dobór upraw, wydajność produkcji i koszty operacyjne. Początkowe koszty inwestycji mogą być wysokie, dotyczy to przede wszystkich stopnia zastosowanych technologii i systemów. Rosnący popyt na lokalnie uprawiane i świeże produkty sprawiają, że uprawy wertykalne stają się bardziej opłacalne.